এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৪
উদ্যোগ পৰ্ব্ব।
কৃষ্ণক নিচিনি সবে বিয়ামোহ ভৈলা।
তই কোন কৃষ্ণ বুলি পুছিবাক লৈলা॥৫২০
এহি কৃষ্ণ বুলি হাম্ফুলিয়া কতো জন।
সাবটি ধৰিয়া বোলে কোৱাঁ তই কোন॥
মাত বুজি বোলৈ ককাই মই তোৰ ভাই।
নাবান্ধা নাবান্ধা মোক মেলিয়ো ককাই॥ ৫২১
এহি মতে হুল স্থুল আন্দোল মিলিল।
দুই দণ্ডমানে কেহো কাকো নিচিনিল॥
কৃষ্ণক নোৱাৰি সবে বল বুদ্ধি ঘাটি।
ৰাজাগণো আসনত বসিলা পালতি॥৫২২
দোৰ্য্যোধনে বোলে মাধৱৰ দিন ভাল।
মায়া কৰি ছদ্মৰূপে পলাইলা গোপাল॥
হেন অদভূত মায়া নতু দেখি শুনি।
কাকো কেৱে নিচিনিয় আপোন আপুনি॥ ৫২৩
এহি মতে আছিলেক অসন্তোষ কৰি।
সেহি বেলা নিজ রূপ ধৰি লন্ত হৰি॥
গুচিল সবাৰে ৰূপ চিনাচিনি ভৈলা।
পাছে কৃষ্ণে তাসম্বাক মাতিবাক লৈলা॥৫২৪
শুন অৰে পাপী দুৰাচাৰ দোৰ্য্যোধন।
একেশ্বৰ দেখি মোক ধৰিবাক মন॥
