এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
উজুপাঠ ৷
মতাক খাবলৈ কয় মিষ্ট বস্তু যত হয়,
তাক কৰি সমূলি নিষেধ।
সন্তানৰ পৰিৱৰ্তে, আপোনাৰ প্ৰাণ দিতে,
পাৰে, মিষ্ট বস্তু কোন্ কথা?
শয্যাগত সন্তানৰ, দুঃখ দেখি নিৰন্তৰ,
বাঢ়ি যায় হৃদয়ৰ ব্যথা।
পুত্ৰৰ দেহৰ পৰা, ৰোগ কাঢ়ি লব পৰা,
থকা হলে কোনো এটি বুদ্ধি;
অক্ষুব্ধ চিত্তেৰে তাক, লব লোকে দিলে হাক,
নোৱাৰা কাৰণত বিবুদ্ধি।
পুত্ৰৰোগ সময়ত, জননীয়ে ভোগে কত,
এইৰূপে অসংখ্য নিকাৰ;
এতিয়া হ'লাহি বড়, মাতৃক ভাবিলা পৰ,
পাহৰিলা সেই উপকাৰ।
পিতা যেনে কুৱাকই, শোণিতকে পানী কই,
পত্নী পুত্ৰ কন্যাৰ কাৰণে;
অন্ন বস্ত্ৰ ধন ৰত্ন, আৰ্জিবলৈ কৰি যত্ন,
সৰ্ব্বদাই ফুৰে প্ৰাণ পণে।
ভাল দ্ৰব্য কোনো দিনে, মিলে যদি দুয়ো জনে,
নাখাই পুত্ৰলৈ থয় সাঁচি;
উমলি বা পঢ়ি ঘৰে, উপস্থিত হ'লে পৰে,
তাকে সিহঁতক দিয়ে যাচি।
