এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৮
আদি চৰিত
মনে মহা দম্ভ কৰি অনিৰূদ্ধ গৈলা।
গুৰুৰ সমীপ গৈয়া অনিৰূদ্ধে পাইলা।
অনিৰূদ্ধ আসিবাৰ দেখি ভক্তগণে।
শীঘ্ৰে জান দিল গৈয়া শঙ্কৰৰ থানে॥ ৮৭০
হেন শুনি গুৰুৰ মনত ক্ৰুদ্ধ ভৈলা।
ভক্তসকলক গুৰু আদেশ কৰিলা।
তাহাঙ্ক নেদেখা কৰি বস্ত্ৰ দিয়া আৰ।
ঐৰ হন্তে নৌকা মেলি চলিয়ো সত্বৰ
হেনয় গুৰুৰ আজ্ঞা শুনি ভক্তগণ।
বস্ত্ৰ আৰ দিয়া নৌকা মেলিলা তেখন।
ভাৰ্টী মুখে নৌকা মেলি গৈল গুৰুজন।
তীৰতে থাকিল অনিৰূদ্ধ কোপ মন।
ভক্ত গুৰু কেহুঁ অনিৰূদ্ধক নচাইলা।
হেন দেখি ভূঞাপুত্ৰ গৃহে চলি গৈলা॥ ৮৭৫
তৈৰ হন্তে ভাটা মুখে আসিলা ঈশ্বৰ।
দিহিং নদীয়ে উজাই গৈলা তাৰপৰ।
দিহিঙ্গে উজাই গৈয়া চেচামুখ পাইলা।
ভক্তগণ সমে প্ৰভু তথাতে ৰহিলা।
দিহিং নদীৰ পূবে সত্ৰ পাতিলেক।
ছয় দিন সেহি সত্ৰে প্ৰভু ৰহিলেক।
চাৰি দিশে চাৰি হাটি মধ্যে নাম ঘৰ।
মণিকূট পদশিলা নিৰ্ম্মিলা শঙ্কৰ।
