এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫
আদি চৰিত
মন্ত্ৰীৰ নন্দনী আমি লক্ষ্মী নাম মোৰ।
মনোহৰ নামে পিতৃ জানিবা আমাৰ॥
শূদ্ৰকুলে জাত মই মন্ত্ৰা-ঘৰে বাস।
তোমাৰ চৰণ প্ৰভু কৰিলোঁহু আশ॥ ৪২
এহিমতে লক্ষ্মী তুতি কৰে ধীৰে ধীৰ।
মোৰ স্বামী হৈবা প্ৰভু তুমি দিবাকৰ॥
হেন শুনি সূৰ্য্যদেৱে সম্ভোগ কৰিলা।
লক্ষ্মীৰ গৰ্ভত দুই পুত্ৰ জাত ভৈলা॥ ৪৪
শান্তানু, সুমন্ত নামে দুইগুটি সন্তান।
সূৰ্য্যৰ সদৃশ ৰূপ ভিন নাহি আন॥
যৱঞ্জা দুইগুটি পুত্ৰ দেখিতে সুন্দৰ।
লক্ষ্মী সমে আনন্দে চাহন্ত দিবাকৰ॥ ৪৬
সেহি বেলা লক্ষ্মী সতী বুলিলা বচন।
মোৰ গৰ্ভে জাত পুত্ৰ ভৈলা যৱঞ্জান॥
কৈতবা থাকিবে পুত্ৰ জীবে কেন কৰি।
হেন শুনি সূৰ্য্য়দেৱে বুলিলা সাদৰি॥ ৪৮
বৰ লৈয়ো লক্ষ্মী তুমি মনে ৰিবা লয়।
অভিৰুচি বৰ দিবোঁ কহিলোঁ নিশ্চয়॥
হেন যদি বচন বুলিলা দিবাকৰ।
লক্ষ্মীৰ মনত ৰঙ্গ মিলিল বিস্তৰ ॥৫০
মোহোৰ পিতৃৰ সম পুত্ৰ নাতি হৌক
ৰতনপুৰৰ প্ৰজা সমস্তে খাটোক॥
