পৃষ্ঠা:আদিচৰিত.djvu/৮২

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৮
আদি চৰিত


এহি বুলি অনিৰূদ্ধে নমাতিয়া ৰৈলা।
ফেন শুনি গুৰু তাঙ্ক বচন বুলিলা।
শঙ্কৰ বদতি অনিৰূদ্ধ শুনা বাণী।
মোহোৰ নৌকাৰ হন্তে নামিয়ো আপুনি।
যৈকে ইচ্ছা তৈকে যোৱা দেৱ পূজিবাক।
তুমি হেন দেব ভক্ত নলাগে আমাক।
শঙ্কৰৰ হেন বাক্য শুনি অনিৰূদ্ধ।
নৌকা হন্তে জলত নামিলা মহা ক্ৰুদ্ধ।
কল্পতৰু বীজ মন্ত্ৰ সুমৰি মনত।
মহা গৰ্ব্বে নামিলন্ত লোহিত মধ্যত॥ ৭৬৫
মন্ত্ৰ বলে লোহিতে বলুকা কৰি দিলা।
অগাধ সমুদ্ৰ জল আঁঠু তলে ৰৈলা।
থিয় দিয়া অনিৰূদ্ধ জল মধ্যে ৰৈলা।
দেখি সব ভক্তগণে বিস্ময় মানিলা।
তৈৰ হন্তে নৌকা মেলি গুৰু চলি গৈলা।
দৃষ্টিৰ গোচৰে গৈয়া নৌকাক ৰাখিলা।
মোহোক চাহিয়া গুৰু বুলিলা বচন।
আমাৰ বংশৰ অনিৰূদ্ধ এক জন।
আমাৰ লগত তেহুঁ আসিয়া আছিল।
মহা গৰ্ব্ব কৰি জল মধ্যত নামিল॥ ৭৭
তথাপি তাহাক পুছি আনিবে লাগয়।
তুমি গৈয়া মাধৱ মাতি আনা যাই।