পৃষ্ঠা:আদিচৰিত.djvu/৭১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭
আদি চৰিত

আজি হন্তে কিছু বাদ নকৰিবোঁঁ মই।
ভক্তি দিয়া প্ৰভু মোক তাৰিব লাগায়।
নৃপতি বদতি কথা শুনা নিৰন্তৰ।
সমস্তে জানিবা কৃষ্ণ এহন্তে শঙ্কৰ।
শঙ্কৰৰ পাৱে মই লৈবোহোঁ শৰণ।
এহি বুলি আনন্দিত নৰনাৰায়ণ।
সেহি বেলা অস্তাগত ভৈলা দিবাকৰ।
শঙ্কৰক তুতি নতি কৰি নৰেশ্বৰ॥৬৮০
ৰাজাতো বিদায় কৰি শঙ্কৰ গৈলন্ত।
ভক্তগণ সঙ্গে লৈয়া গৃহে ৰহিলন্ত।।
সেহি দিনা হন্তে বাদ সমাপতি ভৈলা।
শঙ্কৰক কৃষ্ণ বুলি সমস্তে মানিলা।
আদি চৰিত্ৰৰ কথা পৰম শোভন।
একমনে শুনিবা সমস্ত সাধুজন।
কলিৰ পাতকী জীৱ কৰিবে উদ্ধাৰ।
শঙ্কৰ স্বৰূপে হৰি ভৈলা অৱতাৰ।
অজ্ঞানী জীৱক প্ৰভু তাৰিবাক প্ৰতি।
কুসুম্বৰ ঘৰে আসি ভৈলা উতপতি॥৬৮৫
আদি যে চৰিত্ৰ কথা কৰিলা প্ৰচাৰ।
ইহাৰ শ্ৰৱণে হৱে পাপীও নিস্তাৰ।
হেনয় শঙ্কৰ পাৱে দৃঢ় কৰি ধৰা।
বৃথা কথা কহি সবে মিছাত নমৰা।