আদি চৰিত
শশী নামে কন্যা এক কৰিলা বিবাহ।
পৰম সুন্দৰ কন্যা ভৈলা গৃহবাস॥
ভাৰ্য্যায়ে সহিতে ভোগ কৰিলা অনেক।
অপুত্ৰক ভৈলা তেহুঁ পুত্ৰ নভৈলেক॥২০
বৃদ্ধকালে তান এক কন্যা জন্ম ভৈলা।
বিধিৱতে মনোহৰে লক্ষ্মী নাম থৈলা॥
ত্ৰৈলোক্য মোহিনী কন্যা লক্ষ্মী সমসৰ।
পূৰ্ণচন্দ্ৰ সমসৰ দেখিতে সুন্দৰ॥ ২২
লক্ষ্মীৰ ভৈলেক আসি সপ্তম বছৰ।
শশী মনোহৰ দুয়ো গৈলা লোকান্তৰ॥
পিতা-মাতা দুয়োজন পৰলোক ভৈলা।
হেন দেখি লক্ষ্মী পাচে গুণিবাক লৈলা ॥২৪
মহা যত্ন কৰি লক্ষ্মী দুৰ্গাক চিন্তিলা।
তুষ্ট হুয়া ভগৱতী আগে দেখা দিলা॥
কিকাৰণে চিন্তিলাহা মন্ত্ৰীৰ নন্দনী?
লক্ষ্মীক আশ্বাসি হেন বুলিলন্ত বাণী॥২৬
হেন দেখি লক্ষ্মী পাচে মাতিলা উমাক।
শঙ্কটে পৰিলোঁ মাতা নিস্তাৰিয়ো মোক॥
পিতা-মাতা পৰলোক মোৰ কেহুঁ নাই।
কোনে মোক প্ৰতিপাল কৰিবে সদায়॥২৮
বিপাঙ্গে পৰিলো আৰে নিস্তাৰিয়ো মাতা।
হেন শুনি বুলিলন্ত শঙ্কৰ বনিতা॥
