এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬০
আদি চৰিত
বিষয় সম্পত্তি দিয়া ভূঞাক ৰাখিলা।
অদ্যাপিও বাঢ় ভূঞা নাম খ্যাত ভৈলা॥ ৬০০
এহি মতে ভূঞাগণ ৰাজায়ে ৰাখিলা।
যত যত বস্তু মানে বিচাৰি চাহিলা।
যত বস্তু আছিল পাইলন্ত সমস্ত।
সুমন্ত সন্তানে পাইলা সূৰ্য্যে দিয়া শাস্ত্ৰ।
ভাৰ্য্যাসকলক চাই বুলিলা বচন।
কৈক লাগি গৈল সূৰ্য্যে দিয়া শাস্ত্ৰখান।
হেন শুনি ভাৰ্য্যাগণে বুলিলন্ত বাণী।
তোমাসাক ধৰি ৰাজা নিলন্ত যৈসানি।
সেহি বেলা আমি সবে ভয় কৰি বৰ।
আলচিলোঁ আমি সবে দেৱী পূজিবাৰ॥ ৬০৫
ৰামপুৰে তোমাসাৰ বংশ যে আছয়।
কৌনজবৰ আদি মুখ্যে বাঢ়জন ভাই।
তাসম্বাৰ ঘৰে দেবী পূজিবাক মনে।
দূত হাতে শাস্ত্ৰ পঠাই দিলো তেতিক্ষণে।
হেন শুনি ভূঞাগণে চিন্তা কৰি বৰ।
ভাৰ্য্যাসকলক চাই নিদিলা বিস্তৰ।
পূৰ্ব্বে শাস্ত্ৰ নিয়া দূত বিচাৰি আনিলা।
উজিৰ ভূঞাক সবে বচন বুলিলা।
ভূঞাগণে বোলে ভাতৃ শুনিয়ো উজিৰ।
এহি দূত সমে তুমি যায়ো ৰামপুৰ॥ ৬১০
