পৃষ্ঠা:আদিচৰিত.djvu/৫৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৪
আদি চৰিত

হেন দেখি মহা খঙ্গে ভাগীৰথী আই।
পিতৃহন্তা ধন বুলি দিলে ওলটাই॥
আচাৰি বামত তুলি দিলা সবে ধন।
হেন দেখি নৃপতি কৰিলা দুখ মন॥৫৩৫
সেহি সব ধন লৈয়া আইলা তৈব হন্তে।
মনত গুণত ৰাজা পথত আসন্তে।
দান দিলে পিতৃহত্যা পাপ গুচিবেক।
মিত্ৰ বুলি ইটো দান লোহিতে লৈবেক।
এহি বুলি ব্ৰহ্মকুণ্ডে ৰাজা চলি গৈলা।
পিতৃবধ পাপ যাউক বুলি ধন দিলা।
পিতৃবধ ধন বুলি লোহিতে নলৈলা।
বামক আচাৰি ব্ৰহ্মপুত্ৰেৱো পেলাইলা॥
হেন দেখি নৃপতিৰ মহা শোক ভৈলা।
আমাৰ কপালে কেহুঁ ধনক নলৈলা॥৫৪০
কোনোমতে উপায় নপায়া নৰেশ্বৰ।
তৈব হন্তে মহা দুখে আইলা নৃপবৰ।
দিক্ৰং বাসিনী গঙ্গা ৰাজা তৈকে গৈলা।
নৌকা সমে ৰত্ন সব তাতে ভৰি লৈলা।
নৌকাত ভৰিয়া ৰত্ন নিয়োজন কৈলা।
নৌকা সমে আৰিমত তৈকে চলি গৈলা।
এশ সাতখান নৌকা ৰত্ন সুবৰ্ণৰ।
জলত পেলাইলা আৰিমত নৰেশ্বৰ।