পৃষ্ঠা:আদিচৰিত.djvu/৩৮

৩৪

আদি চৰিত

মোৰ যশ গায়া থাকিয়োক মোৰ সঙ্গে।
মোৰ মন্ত্ৰী হুয়া থাকিয়োক মন ৰঙ্গে।
পূৰ্ব্বে মন্ত্ৰী আছিলা বিশ্বনাথ নগৰৰ।
এহি ক্ষণে মন্ত্ৰী তোৰা হুয়োক আমাৰ॥ ৩১৫
মোৰ দুই মন্ত্ৰী আছে তোৰ বাঢ়জন।
চৈদ্ধজন মন্ত্ৰী হুয়া পালা প্ৰজাগণ।
মন্ত্ৰী ভৈলে মন্ত্ৰী কাম লাগে কৰিবাক।
মোক সেৱা কৰি সবে পালিয়ো প্ৰজাক।
মন্ত্ৰী হুয়া সেৱা মোক কৰা ভূঞাগণ।
মন্ত্ৰী হুয়া প্ৰজা পালিয়োক বাঢ়জন।
এহি বুলি মৌন ভৈলা সৌমাৰ ৰাজন।
মহা খঙ্গে মাতিলন্ত বাঢ় ভূঞাগণ।
তোমাৰ নহৈবোঁ মন্ত্ৰী জানিবা নিশ্চয়।
তোমাকো নকৰোঁ সেৱা প্ৰাণ যদি যায়॥ ৩২০
বিশ্বনাথ মন্ত্ৰী আমি বাঢ়ভূঞাগণ।
কদাচিতো তজু পাৱে নকৰোঁ সেৱন।
এহি দম্ভ বাক্য ভূঞাগণে বুলিলন্ত।
হেন শুনি নৃপতিৰ তঙ্ক জন্মিলন্ত।
যদি মন্ত্ৰী নোহ সবে আমাৰ ৰাজ্যত।
মোক সেৱা কৰা আবে মন্ত্ৰী ভূঞা যত।
পাচে আস্বাসিয়া কথা বোলন্ত নৃপতি।
নকৰয় নমস্কাৰ ভূঞা বুলি আতি।