এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩০
আদি চৰিত
এহি বুলি দূতক আনিলা নাৰীগণ।
এহি সব কথা কৈলা দূত বিদ্যমান॥২৭০
নাৰীগণে বোলে দূত শুনিয়ে বচন।
ভূঞাক নিলেক ধৰি সৌমাৰ ৰাজন।
সোহি হেতু পূজিবে লাগয় ভগৱতী।
হেন শুনি ৰামপুৰে যায়ো শীঘ্ৰ গতি।
সুমন্তৰ বাঢ় পুত্ৰ আছে সেই ঠাই।
বংশ অৰ্থে পূজা কৰন্তোক দেৱী আই॥
আমাৰ ইসব কথা কহিবি তহিত।
পূজন্তোক দেৱী বাঢ় ভূঞা হৌক মুক্ত।
যদি বংশ লাগে পূজা কৰোক দুৰ্গাৰ।
শত্ৰু হন্তে পাউক মুক্ত স্বামী আমাসাৰ॥২৭৫
সূৰ্য্যে দিয়া কল্পতৰু শাস্ত্ৰক আনিলা।
সেহি শাস্ত্ৰখানি নিয়া দূত হাতে দিলা।
শাস্ত্ৰ লৈয়া দূত চলি গৈলেক সত্বৰ।
কতিপয় দিনে গৈয়া পাইলা ৰামপুৰ।
সুমন্তৰ বাঢ় পুত্ৰ আছে যিটো ঠাই।
দূতে কল্পতৰু শাস্ত্ৰ দিলা নিয়া যাই।
যেনমতে ভূঞাগণ নৃপতিয়ে নিলা।
সিকাৰণে কল্পতৰু শাস্ত্ৰ পঠাই দিলা॥
সাৱশেষ দূতে কথা সমন্তে কহিলা।
কৌনজৰ মুক্ষে ভুঞা সমন্তে শুনিলা॥২৮০
