(৪১)
আৰু আকাঙ্খ্যা নিস্ফল হব। অবশেষত চিৰদিনলৈ অনুতাপ কৰি থাকিব লাগিব।”
তেখেতৰ এনে ধৰণৰ উৎসাহপূৰ্ণ উপদেশ শুনি মনত উৎসাহ বাঢ়ি আহিল। সেই মাত্ৰেই ‘টাইমছ অব্ আসাম” কাগজত ছেকেণ্ড হেণ্ড মেচিন আদিৰ নিমিত্তে জাননী দিয়া হল। জাননী পায়ে গোলাঘাটৰ ওচৰৰ শালমৰা বাগিচাত ৰোলাৰ, তেজপুৰৰ মনাই বাগিচাত চালনী, চিৰকো আৰু ড্ৰায়াৰ আদি আছে বুলি মোক জানিবলৈ দিলে। খবৰ পাই মোৰ বাগিচাৰ বৰমহৰীজন পঠাই ২০০৲ টকাত ৰোলাৰ আৰু ৩৫০৲ টকাত চালনী চিৰকো ড্ৰায়াৰ আদি কিনাই অনালো। তাতে তেওঁ পুৰণি ইঞ্জিন বয়লাৰ এটা দেখি আহি মোক কোৱাত তাকো পাচত কিনাই অনালো। মেচিনবিলাক গোট খালত নাহৰ কাঠৰ খুটা লগাই কলঘৰ সজালো। তেতিয়া নিজৰ মেচিনতে চাহপাত মাৰিব পৰা হল।
অনাৰেবোল বৰুৱা ডাঙৰীয়াই বাগিচা চাবলৈ অহা সময়ত চৰ্টিং নকৰা চাহ কিছুমান পৰি আছিল। সেই চাহবোৰ দেখি তেখেতৰ বাগিচালৈ পঠাই দিবলৈ কলে। চাহ পঠাই দিলত তেখেতৰ বাগিচাত চৰ্টিং কৰাই কলিকতাত বেচাই দিলে। সেই টকাই মেচিন লোৱা সময়ত বহুত সহায় হল। তেখেতৰ অনুগ্ৰহ আৰু উৎসাহপূৰ্ণ উপদেশ বাণীয়ে মোৰ জীৱনৰ লক্ষ্য স্থিৰ কৰি ৰাখিলে।
