পৃষ্ঠা:আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী.pdf/৭৭

পিতৃ-পিতামহৰ ধৰ্ম্ম । १১ চলি গৈছে সেয়ে হে আচল শাস্ত্র । পিতৃ-পিতামহৰ নিয়ম যি নামানে, সি মহাপাপী; মৰিলেও তাৰ ঠাই নৰকত । ” একাষে জনচেৰেক গোঁসাইৰ নতুন শিচ বহি আছিল। তেওঁলোক আগেয়ে অহিন্দু আছিল, আৰু লাওপানী, কুকুৰা- গাহৰি, কেকোঁৰা-কুচীয়৷ আদিৰ পান-ভোজনত অভ্যস্ত আছিল। গোসাঁইৰ শিচ হোৱাৰ পৰা তেওঁলোকে সেইবোৰ পিতৃ-পিতামহৰ ধৰ্ম্ম এৰিছে । গোসাঁইৰ কথা শুনি তেওঁলোকৰ মুখিয়ালজনে মাত লগালে,—“প্রভু জগন্নাথ, আপুনি দেখোন আমাৰ সৰ্ববনাশ কৰিলে ! আপোনাৰ সোণ-ৰূপৰ মুখেৰেই আমাৰ পিতৃ-পিতামহৰ আমিও ধাৰ্ম্মিক নিয়ম বেয়া আৰু অধৰ্ম্ম বুলি কৈ এৰুৱালে । হৈছোঁ বুলি ওফন্দি পৰিলোঁ। আপোনাৰ এতিয়াৰ কথা শুনি বুজিছোঁ, আপোনাৰ কথাত বিশ্বাস কৰি পিতৃ-পিতামহৰ ধৰ্ম্ম এৰাত তাৰ কি উপায় হব প্ৰভু ?” আমাৰ মহাপাপ হে হ'ল ৷ গোসাঁইৰ মুখৰ বৰণ কেহৰাজ-বটা যেন হ'ল ; একোকে মাতিব নোৱাৰি সাউৎ কৰে আসনৰ পৰা উঠি গ'ল ৷ অলপ পাচত এজন ভকতে জনালেহি, “প্রভু ঈশ্বৰৰ পেটৰ কামোৰে ধৰাত বাহিৰ ফুৰিবলৈ গৈছে ; আপোনালোক আজিলৈ যাওক ৷” ৰাইজ কিন্তু উঠিব নুখুজিলে । ঘূৰি অহালৈকে বাট চাবলৈ সকলোৱে স্থিৰ কৰি মোক সুধিলে, “আচাৰ্য্যদেৱ, কওকচোন বাৰু, একে মানুহৰ ভিতৰত অশৌচৰ বেলেগ বেলেগ নিয়ম ওলাল কেনেকৈ ?”