পৃষ্ঠা:আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী.pdf/৭২

আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী । মই।→এনেয়ে হওঁতে নালাগিছিল তো ! পিচে লগা হৈছে এইবাবে, যে আপুনি কলেও শ্লোকটো বেদৰ নহয় । গোসাঁই।তেনেহলে ক'ৰ ? মই।—মনুসংহিতাৰ পঞ্চম অধ্যায়ৰ ৮৩ সংখ্যক শ্লোক। গোসাই।—মনুসংহিতাও বেদেই । মই।—ভাল তেন্তে, আপোনাৰ কথাকেই মনিলোঁ । পিচত আকৌ নহয় নুবুলিব । ৰাইজ৷—আপোনালোকে হে তৰ্ক কৰিছে, আমি শ্লোকটোৰ অৰ্থকে পোৱা নাই । গোসাঁই।—তাৰ অৰ্থ হৈছে—ওপজা আৰু মৰাৰ চুৱা বামুণৰ দহ দিন, ক্ষত্ৰিয়ৰ বাৰ দিন, বৈশ্যৰ পোন্ধৰ দিন, শূদিৰৰ এমাহ । যি শূদিৰ দহ দিনত শুচি হয় সি অসদাচাৰী পাষণ্ড, তাক ছুলেও পৰাচিত হব লাগে ৷ মই।—আপোনাৰ ব্যাখ্যাৰ গুৱাখনিত চূণ ইমান সৰহ হৈছে, যে যেয়ে খায় তাকে ই ডাকিব । প্রথমতে ওপজা চুৱাৰ কথা ইয়াত নাই ৷ অসদাচাৰ আৰু পৰাচিতৰ গোন্ধো হাতী-শুঁড়ীয়া নাকে হে যদি পায় ! আপুনি পোৱা নাই যদি, ওপজা চুৱাৰ বিষয়ে আপোনাৰ বেদ মনুসংহিতাত কি আছে ময়ে কৈ দিওঁ । তাৰ পঞ্চম অধ্যায়ৰ দ্বিষষ্টিতম শ্লোকত কৈছে,— সৰ্ব্বেষাং শাৱমশৌচং মাতাপিত্রোস্তু সূতকম্ । সূতকম্ মাতুৰেৱ স্যাদুপস্পৃশ্য পিতা শুচিঃ ৷৷ অর্থাৎ মৰা চুৱা বংশৰ সকলোৰে, কিন্তু ওপজা চুৱা অঞ্চল