পৃষ্ঠা:আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী.pdf/৬৪

eb আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী । এনেতে শুনিবলৈ পালে। তাৰ পৰা এখন জাহাজ মঙ্গল গ্ৰহলৈ যাবলৈ ওলাইছে। মোৰ ততালিকে তালৈ যাবলৈ মন গ'ল; কিন্তু হাচতিৰ ধন লেখি-বুজি দেখিলো, মঙ্গললৈ গ'লে আকৌ ঘূৰিবলৈ ধনে নুজুৰিব, জাহাজৰ কেৰাণীয়ে কালিয়নে টিকট দিব বুলিও আশা কৰিব পৰা নগল ৷ ইফালে আকৌ পেটত পেলোৱা দুয়োট৷ গৰীয়া আলুও পানীকৃত্য হৈ গৈছিল। “হাৱা”কে খাই গঙ্গাটোপ হৈ কলপ কলপ কৰাতকৈ ঘৰৰ লৰা ঘৰলৈ ঘূৰি যোৱাটোকে উচিত বুলি সাব্যস্ত কৰি পূৰ্ব্বোক্ত জাহাজতে পৃথিবীলৈ পাৰি দিলোঁ । অগত্যা অকল বাটত আহোতে আৰু এজন বঙ্গালী বাবুৰে চিনাকি হ'ল । মোৰ তেতিয়া কাৰে৷ লগত আলাপ, বিলাপ বা প্রলাপত যোগ দি কন্দলৰ দুৰ্য্যোগ চপাই আনিবৰ ইচ্ছা নাছিল। কিন্তু তেওঁ সহজে আঁতৰা ভকত নহয়, মই শুনিব নোখোজাতো তেওঁ অনর্গল বলকি যাবলৈ ধৰিলে । তেওঁ হেনো মঙ্গললৈকে৷ গৈছিল। তাত মানুহ বৰ বেচি, তেওঁলোক অশ্বিনীকুমাৰৰ বংশৰ তেওঁলোকৰ নাক-মুখ দীঘল, বৰণ ৰঙ্গা, ভৰি খুৰা-লগ৷, গাৰ নোম দীঘল আৰু ঘন । তেওঁলোকৰ আদি বাসস্থান বঙ্গদেশৰে কোনোবা এঠাইত আছিল, পিচত প্রবল প্রতাপী প্রতাপাদিত্যই তেওঁলোকক বঙ্গৰ বাহিৰ কৰি দিয়াত মঙ্গলত আশ্ৰয় লৈছে । বঙ্গৰ পৰা মঙ্গ আৰু তাৰ পৰাই মঙ্গল হৈছে ইত্যাদি । মই নামাতো বুলিয়েই আছিলোঁ, কিন্তু অসাৱধানতাৰ কাৰণে হঠাৎ মুখৰ পৰা ওলাই গ'ল—“মঙ্গল গ্ৰহৰ ভাষা কি ?”