- 88
আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী । মেই। ——এই অসময় ত ? অধ্যাপক। জোৰ পুৰি বৰলাৰ হাত পালেহি, এতিয়া আৰু সময় অসময় কি ? মই। তাৰ মানে ? ধৰ্ম্ম অধ্যাপক।—তাৰ মানে গান্ধীয়ে দেশখন খালে, সনাতন -নষ্ট কৰিলে । এতিয়া কেনেকৈ তাক ৰক্ষা কৰিব পাৰি, তাৰ এটা দিহা কৰিব লাগিব ৷ মই - —আপোনাৰ কথা মই বোধ কৰোঁ, বুজাই নাই । সনাতন -ধৰ্ম্ম যদি মই বুজাটোৱেই হয়, তেন্তে অকল এজন গান্ধী কিয়, নলৰে ৷ কৰিব এক কোটি গান্ধী লাগি মহটিয়াই ফুৰিলেও তাৰ নোম : ষি অদ্যতন বা হ্যস্তন নাইবা শ্বস্তন তাক নষ্ট । যেয়ে সেয়ে -পাৰে, কিন্তু যি সনাতন সি সৃষ্টিৰ লগত সতী তী যোৱাৰ আগেয়ে কেতিয়াও নষ্ট নহয় ৷ সনাতন ধৰ্ম্ম বুলি লে আপোনালোকে কি বুজে ক'ব নোৱাৰোঁ, কিন্তু মই বুজে৷ ঠাহিঠাহি পেট ভৰোৱা আৰু এবাহ পো-পোৱালি ফুকুৱাই বংশবৃদ্ধি কৰা । তাৰ লগতে লোকৰ -ভাল বস্তুটো দেখিলে নিজৰ কৰিবলৈ, নিজৰ গুণ যশস্যাৰ ঢোল নিজে বজাবলৈ, আৰু আনৰ ভাল দেখিলে চকু পুৰি মৰিবলৈ যি হেপাহ, সিও অবশ্যে সনাতনেই । পৃথিবীত যেতিয়ালৈকে মানুহ -থাকিব, তেতিয়ালৈকে মানুহৰ এই ধৰ্ম্মও থাকিব ৷ আপোনালোকৰ এই গান্ধী ফাবিয়া -কি মই সমুলি বুজিব পৰা নাই । বা তেনেস্থলত গান্ধী-ভীতি জন্মাৰ কাৰণ অধ্যাপক।—আপুনি যি কলে সি সনাতন হব পাৰে, কিন্তু
