পৃষ্ঠা:আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী.pdf/৩৭

11. ছৰ্দ্দা আইন | দোষত সন্তানৰ ঘাৰ মুচৰিবৰ কাৰৰাৰ নকৰিলেহেঁতেন। এতেকে আপোনালোকে যেনে গোসাঁনীৰ কথা কৈছে তেনে গোসাঁনীক কাটন বেজ লগাই দূৰতে বিদূৰ কৰি লঙ্কালৈ পঠিওৱাটো হে মোৰ মতলব ৷ ভেঁটী খোৱাটো যেনে পাপ, ভেঁটা দিয়াটো তাতোকৈ ডাঙ্গৰ পাপ ৷ অকল পাপেই নহয়, অপৰাধো। আপোনালোকে দণ্ডবিধি আইনত পকা চাই উকীল এজনক সুধিলেই মোৰ কথা সঁচা নে মিছা গম পাব । এতেকে আপোনালোকে বেয়া পালেও মই ধন দি মহাপাপ কিনিবলৈ, নাইবা ফৌজদাৰীত অভিযুক্ত হবলৈ প্ৰস্তুত নহওঁ ; বৰং তেওঁক সুবিধাকৈ পোৱা হলে বগা ঘৰত ভাত খুৱাই পাপৰ পৰাচিত কৰিবলৈ বাট উলিয়াই দিলোঁহেঁতেন । মোৰ উত্তৰ শুনি তেওঁলোকে মোক পগলা বুলি কিবা-কিবি কৈ ভটা-গুটি যোৱা দি ভোঁ ভোঁ কৰে গুচি গ'ল ; মোৰো ধন, ধৰ্ম্ম—দুয়োটা ৰক্ষা পৰিল । কাহিনী- —নম্বৰ ছয়। ছৰ্দ্দা আইন । (১০৫৬ শক ) হৰিবিলাস ছৰ্দ্দাই আইনৰ হেঙ্গাৰেৰে কেচুৱা ছোৱালীৰে “গৃহবাস কৰাৰ বাট মাৰি দেশত নোহোৱা নোপজ। হুলস্থুলৰ সূত্রপাত কৰিলে । । নানা ঠাইত নানা সভা-সমিতি, মেল-দোৱান,