পৃষ্ঠা:আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী.pdf/২৭

স্বদেশী প্ৰচাৰ । ২১ পৰিল। প্ৰথম দৃষ্টিত তেওঁলোকক দম্পতী বুলি যদিও বাৰ অন- মান অনুমান কৰিছিলোঁ, এতিয়া ওচৰ চাপিলত তাৰ আঠ অনামান কমি গ'ল ৷ তেওঁলোকৰ মুখৰ খাল-বামেৰে সৈতে -সাজপাৰৰ কলা-কুশলতাৰ সম্পৰ্ক নির্ণয় কৰি সেই মুহূৰ্ত্ততে ম‍ই কেইটামান সিদ্ধান্ত কৰি পেলালে৷ ৷ (১) তেওঁলোকৰ বৰণ দূৰৈৰ পৰা দেখাত ‘দৰশিত সুন্দৰ গৌৰ কলেৱৰ' হলেও ওপৰৰ চূণ-কামৰ তলৰ ৰংটি শাওঁ-বৰণীয়া । (২) বয়সৰ গণনা কৰিবলৈ ম‍ই ডাক্তৰো নহওঁ, জ্যোতিষীও -নহওঁ ; দাঁত চাই কিবা স্থিৰ কৰিব পাৰি নে নোৱাৰি তাকো খাটাংকৈ নাজানো । তথাপি গাল আৰু কপালৰ ছাল-বাকলিবোৰ ভালকৈ চাই অনুমান কৰিলোঁ, ডেকাৰ বয়স পঁচিশ বছৰ মান -হ'ব ; গাভৰুৰ বয়স বেচি নহলেও বামুণৰ ছোৱালীৰ বয়সৰ হিচাপত তেওঁক ডেকাজনৰ মাক বুলিব পৰা যায়। কিন্তু গঢ়- -গতি, খোজ-কাটল, হাঁহি-খিকিন্দালি মাক-পুতেকৰ শ্ৰেণীৰ নহয় ৷ কোন শ্ৰেণীৰ তাকে নো এতিয়া কওঁ কেনেকৈ ! যিহে দিন-কাল পৰিছে মুখ চম্ভালি কথা কোৱাই ভাল ৷ ডেকা জনৰ পিন্ধনত খাদৰৰ চুৰীয়া, চেলেং আৰু পাঞ্জাবী। -গাভৰুৰ গাত ছাব মৰা খাদৰৰ মেখেলা, ফুটুক'-ফুটুকী ব্লাউচ, আৰু -বা-বিচনীৰ ওপৰে কিবা ‘চেপেটি পিঙেৰে' শলখা মৰা 'চাল' নে কি এখন। মূৰৰ চুলি আৰু খোপা বহুতো ‘কাঁটাৰে’ থকা সৰকাকৈ সিয়া ৷ দুয়োৰে ভৰিত চেণ্ডেল বোলা ফানটি আৰু হাতত হাত- ডেকাৰ চোলাৰ ওপৰৰ মোনাত আধা ওলোৱাকৈ লোৱা ঘড়ী ।