পৃষ্ঠা:আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী.pdf/২১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫
ভূগোল শিক্ষা ।


শাক-মাছ, মিঠাই ৰুটি।
বান্ধি ল'বা, নাযায় ফুটি॥”

 এনে কাকত এৰি নিতান্ত মূৰ্খৰ বাহিৰে কোনে অসমীয়া কাকত ল'ব! তদুপৰি অসমীয়া ভাষাও আকৌ এটা ভাষা! তাকো কোনোবাই পঢ়ে নে?”

 যদিও মই বক্তাৰ বাং-বিং-খিনিলৈ বিশেষ মনোযোগ দিয়া নাছিলোঁ, তথাপি কথাৰ অন্তত কলোঁ,—“ঠিক কৈছে, অসমীয়া কাকত কোনো যুগত ভাল নহয়; অকল কাকত কিয়, অসমীয়া ভাষা আৰু অসমীয়া মানুহেও কেতিয়াও উন্নতি কৰিব নোৱাৰে। আপুনি গমি-পিটিকি কথাটো টং কৰিছে যেতিয়া, এতিয়াই চিলঠ,চাটিগাঁ বা ‘ডাহা’লৈ থিতি লৰাই তাৰ উন্নত ভাষা-ভাষীৰ সঙ্গ লওক গৈ, আৰু চল পাই যদি, বল দি লগৰীয়া জনচেৰেককো আপোনাৰ লগতে উন্নতিৰ জখলাৰ টিং-থোপলৈ টানি নি আমি মণিব নোৱৰা কৰক গৈ।”