পৃষ্ঠা:অৰণ্য কাণ্ড.pdf/৮২

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

bio অৰণ্য কণ্ড। খৰে বোলে ৰাম নতু যম ঘৰে যাস। সি কাৰণে তই মোক মাৰিবাক চাস॥ অস্ত্ৰ হীন দেখি তোৰ হৰষিত মন। মোৰ অস্ত্ৰ আছয় পৰ্ব্বত তকগণ॥ হেন বুলি ৰাক্ষস কুপিত বৰ ভৈলা। দুই হাতে পৰ্ব্বতেক উপাৰিয়া লৈল৷॥ লীলায়ে হানিল, বীৰ ৰাঘৱক চাই। নিৰ্ঘাতৰ সদৃশ পৰ্ব্বত গোট যাই। ক্ৰোধিয়া ৰাঘবে হাতে ধনুক ধৰিল। শৰে হানি গিৰি খণ্ড খণ্ডক কৰিল। খৰৰো শৰীৰ শৰে জৰ্জ্জৰ কৰিল। There PUPIF যেন মন্দৰৰ গেৰু ৰুধিৰ ঝৰিল॥ শৰৰ ঘাৱত বৰ নিশকত ভৈলা। যাৰা খড়গেক ধৰি ৰাঘৱক খেদি গৈলা॥ ৰাক্ষসক দেখি ৰাম ক্ৰোধ বৰ পাইল। বাসবে দিবাৰ অস্ত্ৰ গুণত ছড়াইল। শৰ হানি ৰাঘৱে বোলন্ত থাক থাক। অস্ত্ৰৰ অগনি নিকলয় ঝাকে ঝাক॥ বজ্ৰে ভেদিলেক যেন পৰ্ব্বত টলিল। শৰ পৰি খৰৰ জীবন নিকলিল॥ F