এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
৫৬ অৰণ্য কাণ্ড। শুনিয়া দুৰ্ম্মুখ খৰ ভৈলা ক্ৰোধ বশ। পাঞ্চিলা ৰামক প্ৰতি চৈধ্যয় ৰাক্ষস॥ চৈধ্যৰ সহস্ৰ তাৰ ৰাসক্ষ আছিল। সহস্ৰ সহস্ৰ মাজে একৈক পাঞ্চিল॥ খৰে বোলে শুনা চৈধ্য গোট মহাবীৰ! মাৰিয়ো ৰামক এই পিয়োক ৰুধিৰ॥ আগহুয়া মাৰ ৰাম লক্ষ্মণক যুজি। পাছতে ছলিবে৷ মই ভালমন্দ বুজি॥ খৰৰ অদেশ শুনি চৈধ্যৰ ৰাক্ষস। বীৰ কাছে কাছি চলিলন্ত ৰাম পাশ আঙ্গাৰৰ বৰ্ণ ভয়ঙ্কৰ ঘোৰ কায়। যেন কাল মেঘ দল ব্যাপি চলি যাই॥ শূৰ্পণখী কুলক্ষণী ভৈলা আগুয়ান। চৰণৰ ছোটে বসুমতী কম্পমান। মাৰোঁ ৰাম লক্ষ্মণক বোলন্তে যাই পাইল। ৰামেও লক্ষ্মণক চাই বচন বুলিল॥ দেখিয়ো লক্ষ্মণ শূৰ্পণখী সমন্বিত। চৈধ্যৰ ৰাক্ষস আসে আমাক বুজিত॥ খানিতেক সীতাক ৰাখিয়া তই থাক। একেস্বৰে যম ঘৰে পঠাও সবাক॥
