এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
অসমীয়া ৰামায়ণ। ৰাক্ষসৰ অঙ্গত জ্বলন্ত সীতা সতী I অঞ্জন পৰ্ব্বতে যেন মাণিকৰ কান্তি | গোসানী যে সুবৰ্ণ বিৰাধ ভৈলা কাঁচ। অকাঠুৱা কাঠে যেন কল্পতৰু গাছ। নিশ্বাসৰ কাল মেঘ সাঁতা যেন তাৰা। আঙ্গাৰৰ মাজে যেন অগ্নিৰ বিকাৰ॥ হাসিয়া বোলন্ত দুষ্টে আকাশত বসি। কোথেৰ টেণ্টন দুই ভৈলিহি তপসী॥ হাতে শৰ ধনু দেখো লগত সুন্দৰী। আন তপসীৰ ভিক্ষা ফুৰা ছন্ন কৰি॥ বল্ক পৰিধান জট পটল শিৰত। ত্ৰৈলোক্য মোহিণী কন্য৷ দুইহান লগত ধৰ্ম্ম বিঘাতিক দেখিবাক নুহি যোগ তোৰা দুইক মাৰি কন্যা কৰে৷ উপভোগ দেখহ ত্ৰিশূল ধৰি আছে৷ বিদ্য মান। তোৰা দুইক মাৰি কৰে৷ ৰুধিৰক পান। আৰাধিলো ব্ৰহ্মাক আমাক দিলা বৰ। তোৰা হেন লক্ষকক নাহি মোৰ ডৰ। এহি বুলি বিৰাধ পৰম ৰঙ্গমন। শুনি আছোঁ এহেন্তেসে ৰাম সনাতন॥
