এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৮৪
অৰণ্য কাণ্ড।
পিতৃৰ পৰম মিত্ৰ তুমি পক্ষিৰাজ।
হৰি হৰি বিধি কিনো কৰিলি অকাজ॥
আজিসে মাৰিলা তুমি বাপ দশৰথ।
সীতা শোক অগ্নিত পিম্পলি ভৈলা পঠ॥
হাঁ মৰিল সীতা শোকে ছুটে প্ৰাণ বায়ু।
মোৰ অৰ্থেযুদ্ধ কৰি মৰিল জটায়ু॥
সম্বোধি বোলয় বাপ কহা ভাল কৰি।
কহিৰ ৰাৱণে মোৰ সীতা নিলা হৰি॥
কোন থানে থাকে তাৰ কটেক কটক।
কোনবংশে উপজিল পাপিষ্ঠ লটক॥
মাৰিয়া পঠাওঁ তাক যমৰ কাষক।
জীৱাইবে৷ তোমাক মহা বৈষ্ণব ছটক॥
জটায়ু বোলন্ত হেন নুবুলিবা মোক।
যেবে দয়া আছে তেবে শোক তেজিয়োক॥
হৌক গতি তোমাক চাহিয়া তেজো প্ৰাণ।
দহিবা বহিবা দিবা জল পিণ্ডদান॥
আতপৰে ভাগ্য কোন আছয় আমাৰ।
তোমাৰ প্ৰসাদে পাইবো সংসাৰৰ পাৰ॥
নিজকৰ্ম্মে হওঁ প্ৰভু যেহি যেহি মতি।
সেহি সেহি জন্মে হৌক তোমাত ভকতি॥
