এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৮৯
দশম সৰ্গ।
পৰিহিত বহুমূল্য ৰম্য পৰিচ্ছদ,
বিলম্বিত অধোবস্ত্ৰ নাৰীৰ সদৃশ
আচ্ছাদন মস্তকৰ কৌষেয় বসন।
বুজিলে বদনে তেওঁ ব্ৰহ্মদেশবাসী।
কাষ চাপি সম্ভাষণ জনালে বদনে,
আলাপত পৰিচয় হ’ল দুজনাৰ।
জানিলে বদনে তেওঁ ব্ৰহ্মৰাজ-দূত
সমাগত ৰাজনীতি-সংক্ৰান্ত কথাত
পাবল’ই সংগোপনে লাটৰ দৰ্শন।
কটকীৰ পৰিচয় পাই বদনৰ
নুমুৱা আশাৰ চাকি ঢিমিকি জ্বলিল,
ওলাল হঠাতে যেন পথৰ সন্ধান।
ভাবিলে বদনে এয়ে সোণালী সুযোগ,
বিধাতা-প্ৰেৰিত এওঁ সৌভাগ্যৰ দূত।
পাৰে যদি সঙ্গী হ’ব প্ৰত্যাবৰ্ত্তনত
পাব পথ-প্ৰদৰ্শক, পূৰিব কামনা,
ভগিনীৰ সমীপত লভিব আশ্ৰয়।
ভাবি তাকে, গুপ্ত ৰাখি নিজ অভিপ্ৰায়,
কটকীক সবিনয়ে জনালে বদনে,–
“ব্ৰহ্মৰাজপত্নী মোৰ স্নেহৰ ভগিনী,
নৃপতি ভগিনীপতি আত্মীয় প্ৰধান।
অন্তৰত চিৰদিন প্ৰবল ধাউতি,
চাবল’ই ৰজা-ৰাণী, ব্ৰহ্ম ৰাজধানী।
কিন্তু জানি দীৰ্ঘ পথ অজ্ঞাত, দুৰ্গম,
