পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/৯৩

৮৫

দশম সৰ্গ

---

আশ্ৰয়, বিচাৰি স্পৰ্শ উন্মুক্ত বায়ুৰ।
 এই নগৰৰে এক সুৰম্য প্ৰান্তত
সুদৃঢ় প্ৰাচীৰে বেৰা শোভে ‘ৰাজপুৰী,’
ভাস্কৰ্য্যত দৰ্শকৰ নয়ন-ৰঞ্জন।
প্ৰাসাদৰ চ’উদিশে হাঁহিছে প্ৰকৃতি
কমনীয় বেশ-ভূষা কৰি পৰিধান,
উৰুৱাই শ্যামাঞ্চল তৰু-লতিকাৰ,
দোলাই অলকামালা পুষ্পিত কুঞ্জৰ
অতুল সুৰভি সনা, বিচিত্ৰ ৰূপৰ।
পাল পাতি পৰ দিয়ে প্ৰবেশ-পথত
দিন-ৰাতি শস্ত্ৰপাণি সতৰ্ক প্ৰহৰী,
সাধ্য নাই প্ৰবেশৰ অনুমতি বিনে।
 ইয়াতেই কৰে বাস মাৰ্কুইচ্ হেষ্টিংচ,
গবৰ্ণৰ-জেনেৰেল–—প্ৰধান শাসক
সাম্ৰাজ্যৰ ‘ভাৰতীয় বণিক-সঙ্ঘৰ’
অতুল ক্ষমতা পাই নৰপতি-প্ৰায়।
বদন ফুকন ঘূৰি বিশাল পুৰীত
বুজি ল’ই:গতি-গোত্ৰ নগৰীৰ ৰীতি,
সাক্ষাৎ প্ৰাৰ্থনা কৰি প্ৰধান লাটৰ
পৰিচয় সহ লিপি কৰিলে প্ৰেৰণ।
লাটে পাই আবেদন, ল’ই আঁতি-গুৰি
বদন,– প্ৰতিনিধি আহোম ৰাজৰ,
জনালে নিৰ্দ্দিষ্ট কাল সাক্ষাৎ লাভৰ।
লাটৰ নিৰ্দ্দেশ পাই প্ৰফুল্লবদন