এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৮১
নবম সৰ্গ
ৰাজকাৰ্য্য বুজি ল’ই, পাই কৰ্ম্মস্থল
ইন্দ্ৰিয় সজাগ ৰাখি, গুৰি ব’ঠা ধৰি,
মন্ত্ৰী নিৰ্দ্দেশ কৰি মন্ত্ৰ জীৱনৰ,
মেলিলে একাগ্ৰমনে শাসন-তৰণী।
চ’উদিশে বছা বছা পঠিয়ালে চৰ;
জানোচা সন্ধান কিবা পায় বদনৰ!
থাকিল আদেশ যেন নাৰাখি সঙ্কোচ,
নকৰি প্ৰাণৰ ভয়, ধৰি বদনক
য’তে পায় ত’ৰে পৰা আনে বন্দী কৰি।
গুপ্তচৰে নাৱে তৰে ঘূৰি গাওঁ-ভূই,
বিচাৰি পৰ্ব্বত, গুহা, গহন কানন,
নাপাই সন্ধান ক’তো বৰফুকনৰ
দিনকে দুৰ্ব্বল হোৱা ক্ষীণ আশা ল’ই
ভটীয়ালে সীমা ডেই আহোম ৰাজ্যৰ।
ইফালে বদনে ল’ই নাৱত আশ্ৰয়,
মনত আশঙ্কা কৰি অনুসৰণৰ,
দিন-ৰাতি ভটীয়ালে সমান বেগেৰে
নাৱতে সম্পন্ন কৰি আহাৰ-বিহাৰ;
নৰ’ল মেৰিলে মানে সীমা অসমৰ।
বাটতেই ৰূপহীৰ ঘূৰিল চেতনা;
শুশ্ৰূষাত সুস্থ হ’ই দিলে বিবৰণ,
আদ্যোপান্ত ঘটনাৰ, নিজ দুৰ্দ্দশাৰ;
বিচাৰিলে সৎৰামৰ ব্যৱস্থা ৰক্ষাৰ।
সকলো বৰ্ণনা শুনি ভাবি ভবিষ্যৎ,
