এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৯
অষ্টম সৰ্গ
দেখি মুক্ত ৰুব্ধ হোৱা বিদ্ৰোহৰ দ্বাৰ,
কঠোৰ আদেশ দিয়ে বৰফুকনক,
ন্যায়ৰ দণ্ডেৰে যাতে চলায় শাসন,
বশীভূত ৰাখি প্ৰজা প্ৰীতি-বন্ধনেৰে।
এনেদৰে বাধা পাই স্বাৰ্থৰ পথত,
নচলিব স্বেচ্ছাচাৰ, বুজিলে বদনে,
যত দিন পূৰ্ণানন্দ থাকিব জীয়াই।
নাথাকিলে পূৰ্ণানন্দ নাথাকিব কোনো
প্ৰতিদ্বন্দ্বী বদনৰ প্ৰবল প্ৰতাপী;
পাৰিব তেতিয়া তেওঁ হ’ব কৰ্ণধাৰ
ৰজাক আগত ল’ই শাসন-তৰীৰ।
সিহেতু মন্ত্ৰণা কৰি সৎৰামেৰে স’তে
ল’বলই পূৰ্ণানন্দ মন্ত্ৰীৰ জীৱন
কৰিছল ষড়ষন্ত্ৰ, থাপি গুপ্তদল।
কিন্তু তাৰ পৰিণাম শুভ কি অশুভ,
অগোচৰ বদনৰ অদ্যাপি শ্ৰতিৰ।
শুভ হ’লে হব পাৰে সৌভাগ্য উদয়,
অশুভত প্ৰাণৰ সংশয়। বাৰ্ত্তা নাই!
এয়েই বা আগন্তুক বিপদ-সঙ্কেত।
আশঙ্কাত আজি এই দুপৰ নিশাত
নিদ্ৰাহীন বদনৰ প্ৰদীপ্ত নয়ন।
থাকি থাকি একোবাৰ উঠে চক খাই,
উত্তেজিত হ’ই কৰে পাদ সঞ্চালন।
উঠিল এবাৰ ক’ই আপোনা-আপুনি,—
