এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭
অষ্টম সৰ্গ
পূব কালে নবগ্ৰহ, মণিকৰ্ণেশ্বৰ,
পশ্চিমত অশ্বক্ৰান্ত, গিৰি নীলাচল,
সতৰ্ক প্ৰহৰী ৰূপে আছে, থিয় হ’ই,
শিৰত চৰণ-ৰেণু ল’ই দেৱতাৰ।
মাজত ধৰিছে চালি গিৰি ভস্মাচলে
অতীতৰ স্মৃতি ল’ই মদন-ভস্মৰ,
অৱহেলি উৰ্ব্বশীৰ অৰ্ঘ্য প্ৰণয়ৰ।
ভক্তি-বিগলিত ধাৰে সঙ্গীত মুখৰ
অমোঘানন্দনে কৰি চৰণ বন্দনা,
পিন্ধায় ফেনিল-নীৰ-ৰচিত ৰণনা।
উত্তৰে দক্ষিণে গিৰি দুৰ্ল্লঙ্ঘ্য প্ৰাচীৰ
সুৰক্ষিত প্ৰকৃতিৰ বিশাল নগৰ।
ইয়াৰ মাজতে পুৰী বৰফুকনৰ,
মহানদ লৌহিত্যৰ দক্ষিণ কূলত,
ব্যাপি লতাশিল হন্তে ফটাশিলল’ই
গড়ৰ মাজত দৃঢ় দুৰ্ভেদ্য শত্ৰুৰ।
পুৰীৰ প্ৰকাণ্ড টোল, বিশাল হাউলী,
মনোৰম বাস গৃহ, চ’ৰা বিচাৰৰ;
ঠায়ে ঠায়ে নিকেতন শ্ৰেষ্ঠ বিষয়াৰ,
দুৱাৰত পঁজা ঘৰ পালি প্ৰহৰীৰ।
ইয়াতেই থাকি বৰফুকন বদনে।
ৰজাৰ নামত কৰে নামনি শাসন।
আজ্ঞাবহ কৰ্ম্মচাৰী বৰুৱা, বিষয়া,
নৌ সেনাপতি পানীফুকন প্ৰভৃতি,
