এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৬
অসম-সন্ধ্যা
এখনি সতৰ্ক কৰি সাঙ্কেতিক চিঠি,
কোনে দিছে, কাক দিছে, ৰাখিবা অজ্ঞাত,
নুবুজে অপৰে যাতে কিবা মৰ্ম্ম তাৰ;
কৰিম ব্যৱস্থা মই পত্ৰ-প্ৰেৰণৰ৷
ৰূপহীৰ কথা মতে লিখাৰ সঁজুলি
আনি দিলে লিগিৰীয়ে, লিখিলে পিজৌৱে,—
“দেউতা, সকলো আজি বিপক্ষে তোমাৰ,
ৰাখিলে ৰাখিব পাৰে ঈশ্বৰে মাথোন।”
চিঠি ল’ই তেতিয়াই ওলাল ৰূপহী,
আঁৰ হ’ই আন্ধাৰত সজাগ চকুৰ।
দূৰত ফেঁচাই এটি মাৰিলে চিঞৰ;
কোনে জানে কি কৰিলে ভবিষ্যৎ বাণী!
অষ্টম সৰ্গ।
অতীতৰ লীলাভূমি ভগ-ভাস্কৰৰ
পুৰাণ-প্ৰসিদ্ধ পুৰ প্ৰাগ্জ্যোতিষৰ
ক্ষীণ জ্যোতি-কণা ল’ই কৰিছে বিৰাজ
দুয়ো কূলে লৌহিত্যৰ দুৰ্জ্জয় নগৰ
গুৱাহাটী, ৰাজধানী ভাটী অসমৰ।
