পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/৬২

৫৪

অসম-সন্ধ্যা

প্ৰধান শত্ৰুৰ প্ৰাণ ৰাখিব মন্ত্ৰীয়ে!
অসম্ভব কথা! দিখ’উ উলটি ব’ব,
পশ্চিমত হ’ব সুৰ্য্যোদয়। হ’ব পাৰে,
প্ৰত্যয় জন্মক বুলি স্বৰ্গদেৱতাৰ
নিৰ্ব্বিঘ্নে ৰাখিব প্ৰাণ কিছু দিনল’ই।
ইয়াৰ মাজতে যদি নোৱাৰোঁ কৰিব
স্বামীক বন্ধন-মুক্ত, নাথাকে জীৱন।
কোন এনে বিপদত ওলাব সহায়!”
 ৰূপহীয়ে মনে মনে কৰিলে আলচ,–
বদন চক্ৰান্তকাৰী বুজিছে মন্ত্ৰীয়ে,
নল’ই নাথাকে তেওঁ প্ৰতিশোধ তাৰ।
অতৰ্কিতে পৰে যদি জালত বদন,
নৰ’ব দেশত কোনো থিয় দিবল’ই
স্বেচ্ছাচাৰী শাসনৰ বিৰুদ্ধে মন্ত্ৰী।
নাগপাশে বিপদৰ ন’উ বান্ধোঁতেই
পৰা হ'লে দিব বাৰ্ত্তা এই বিচাৰৰ,
কিজানিবা কিবা ৰূপে কিবা প্ৰতীকাৰ
পাৰিলেহেঁতেন তাৰ কৰিব বদনে!
কিন্তু কোনে ল’ব এনে গুৰু কাৰ্য্য-ভাৰ!”
 উঠি, বহি, ঘূৰি-পকি, হুমুনিয়া কাঢ়ি,
ভাবি-চিস্তি কৰি কিবা সঙ্কল্প ঠাৱৰ,
ওলাল ৰূপহী বাজ সন্ধ্যাৰ পাচত;
প্ৰবেশিল দ্ৰুতবেগে ৰাজ কাৰেঙত।
ৰূপহীৰ দৰ্শনত শোকাৰ্ত্ত ৰজাৰ