এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪১
পঞ্চম সৰ্গ
ৰজা-প্ৰজা পুৰ এৰি পলাল যেতিয়া
প্ৰাণ ল’ই বিদ্ৰোহত মোৱামৰীয়াৰ,
পূৰ্ণানন্দ বাধ্য হ’ই গল ভটীয়াই
মুষ্টিমেয় সৈন্য ল’ই নোৱাৰি ভেটিব
সাগৰ সঙ্কাশ শত্ৰু, যোৰহাটল’ই।
বিপ্লবীৰ বিষহস্তে দয়া-মায়াহীন
বিনাশিলে এই হেন নগৰৰ প্ৰাণ,
পৰি ৰ’ল ধ্বংসস্তূপ-বীভৎস কঙ্কাল,
দৰ্শকৰ শোক-অশ্ৰু কৰি আকিঞ্চন।
পূৰ্ণানন্দে পাতি যোৰহাটত নগৰ
ৰাখিলে সুদীৰ্ঘ-কাল নিজ বিক্ৰমেৰে,
প্ৰতিৰোধ কৰি গতি প্ৰবল শত্ৰুৰ।
বৃটিছৰ সাহায্যত দমাই বিদ্ৰোহ,
যদিওবা হৃতৰাজ্য কৰিলে উদ্ধাৰ,
নগ’ল তথাপি ঘূৰি ৰংপুৰল’ই।
সি যে মৰিশালি! নাই প্ৰাণৰ স্পন্দন
যোৰহাট নগৰতে কৰিলে নিৰ্ম্মাণ
গড় বান্ধি চ’উদিশে ৰজাৰ নগৰ,
ৰাজপথ, জলাশয়, বিচাৰৰ চ’ৰা।
যোৰহাট অসমৰ শেষ ৰাজধানী।
ইয়াতেই গৌৰীনাথে মুদিলে নয়ন;
ইয়াতে কমলেশ্বৰ উঠিল পাটত,
এয়ে ৰজা চন্দ্ৰকান্ত সিংহৰ সদন;
ইয়াতেই মাৰ যাব আহোমৰ বেলি।
