এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৮
অসম-সন্ধ্যা
প্ৰবেশি মণ্ডপ ল’ই সকলোৰে সেৱা,
আয়মেৰে উপবিষ্ট হ’ল আসনত।
লগে লগে বাদকৰ বিবিধ যন্ত্ৰৰ।
সুমধুৰ ঐক্যতানে কঁপালে মণ্ডপ;
মঞ্চত আৱব্ধ দৃষ্টি ৰ’ল দৰ্শকৰ
নৰ্ত্তকীৰ প্ৰতীক্ষাত। ক্ষন্তেক পাচত
প্ৰবেশিত চাৰিজনী আকৃঞ্চিতকেশী
সুন্দৰী ষোড়শ বালী কুৰঙ্গনয়নী
চঞ্চল গতিৰ সূক্ষ্ম অঞ্চল কপাই,
উজ্জ্বলাই সৰ্ব্বাঙ্গত উচ্ছল যৌৱন,
মোহন ভঙ্গীৰে জুৰি মধুৰ সঙ্গীত।
লীলায়িত বিক্ষেপত কৰ-চৰণৰ,
নক্ষেপত কটাক্ষৰ, ভঙ্গীত এবাৰ,
উচ্ছাসত আন্দোলিত উন্নত বক্ষৰ,
মূৰ্ত্তিমান সম্মুখত মধুৰ সঙ্গীত।
চক্ষু স্থিৰ দৰ্শকৰ দেশি লয়লাস,
ভেদি কুহেলিকাসম সূক্ষ্ম আৱৰণ,
জ্বলি উঠা নৰ্ত্তকীৰ দেহৰ গঠন।
সকলো অস্তিত্ব ভুলি ভাবত তন্ময়।
হঠাৎ উঠিল ৰজা, ক’লে,-“সভাসদ!
কৰিছে কাতৰ মোক শীৰ্ষ-বেদনাই,
বিশ্ৰামৰ প্ৰয়োজন, যাওঁ ঘৰল’ই।
পিয়ক আপোনালোকে সঙ্গীতৰ মধু
আমনি নালাগে মানে আপোন ইচ্ছাৰে।
