এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৩৬
অসম-সন্ধ্যা
ফুৎকাৰত উৰুৱাই সহস্ৰ অপায়,
সহস্ৰ কণ্টক দলি পাদ-বিক্ষেপত।”
চতুৰ্থ সৰ্গ।
নিজম আন্ধাৰ ৰাতি। ৰাজ নগৰত
বিতোপন ৰভাখনি জকমক কৰি
জিলিকিছে আলোকত শত প্ৰদীপৰ।
ওপৰত চন্দ্ৰাতপ আহল বহল;
সোণোৱালী বুটা তোলা, চালে চকু ৰোৱা,
নক্ষত্ৰ-ক্ষচিত; যেন নীলাকাশখনি।
কেন্দ্ৰত চিত্ৰিত এটি ফুল্ল শতদল,
সনাল কোৰক অঁকা চাৰিও কোণত৷
হিৰণ্ময় পাৰ্শ্ব জুৰি লম্বিত জালৰ৷
তিৰবিৰ কৰি জ্যোতি মণি-মুকুতাৰ৷
সজোৱা বিচিত্ৰ সাজে স্তম্ভ মণ্ডপৰ৷
ইন্দ্ৰ-ধনু-ৰহণৰ ৰঞ্জিত বসন
আচ্ছাদন কেনোটোৰ, কোনোবাটো ৰাজে
পিন্ধি কিসলয়-হাৰ, শোভে কোনোটোত
নানা জাতি ফুল আৰু লতাৰ বেষ্টন।
