এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯
তৃতীয় সৰ্গ
শ্ৰীচৰণত। যোৱা নাই ঘৰলই,
কৰা নাই এতিয়াও ত্যাগ ছদ্মবেশ।”
”ক’ই যোৱাঁ সবিশেষ”—ক’লে পূৰ্ণানন্দে।
বিজয়ে বিবৰি ক’লে নিজৰ বিজয়,—
“ডাঙৰীয়া! নিয়োগৰ ল’ই গুৰুভাৰ,
আদেশ শিৰত তুলি, ধৰি ছদ্মবেশ
গৃহহীন, বাক্যহীন, বধিৰ ভিক্ষুৰ,
কৰি গুৰু পথশ্ৰম, দশম দিনত
পালোঁগই ৰাজধানী বৰফুকনৰ।
ভিক্ষাৰ জোলোঙা ল’ই ফুৰিলোঁ বিস্তৰ,
বুটলি ভিক্ষাৰে স’তে তথ্য শাসনৰ।
ছদ্মবেশ হ’ল মোৰ পৰম সহায়।
বাক্-শ্ৰুতি-শক্তিহীন কৰি অনুমান,
প্ৰকাশ্যে প্ৰজাই পাতে অপ্ৰকাশ্য কথা
নিঃসঙ্কোচে স্থিতি মোৰ কৰি অৱহেলা।
এনেকৈয়ে ঘূৰি ঘূৰি নগৰ-প্ৰান্তৰ.
বুজি ললোঁ দেখি-শুনি প্ৰত্যক্ষ ঘটনা,
অভিযোেগ অতি সত্য কামৰূপীয়াৰ।
শাসন-নামত তাত ঘোৰ অত্যাচাৰ,
সহিছে প্ৰজাই নিতে প্ৰাণৰ ভয়ত
শাৰীৰিক, মানসিক সহস্ৰ পীড়ন।
বাজি উঠে বৰকাঁহ সন্ধ্যাৰ লগতে;
লগে লগে হব লাগে নগৰৰ বাজ
নিৰ্ব্বিচাৰে সকলেটি কামৰূপবাসী।
