এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫
দ্বিতীয় সৰ্গ
উৰ্ব্বশী-মেনকা-সমা, পাতিম উৎসৱ।
হ’ব তাৰ গুৰিয়াল নিজে স্বৰ্গদেৱ,
নিমন্ত্ৰিত হ’ব শ্ৰেষ্ঠ ৰাজকৰ্ম্মচাৰী।
আন্ধাৰত দল-বল ৰাখিম লুকাই;
আলোকত নৃত্য-গীত হ’ব নৰ্ত্তকীৰ।
সুন্দৰীৰ কটাক্ষৰ সম্মোহন শৰে
মুগ্ধ কৰি, হৰি যেবে চকুৰ পলক,
দশকৰ উপস্থিতি দিব পাহৰাই,
তেতিয়াই পাম আমি সুবৰ্ণ সুযোগ,
পূৰাম কামনা; অতৰ্কিতে পূৰ্ণানন্দে
লভিব শয়ন।
পুনৰ্ব্বাৰ হৰ্ষধ্বনি
উঠিল সভাত। জিলিকিল মূৰ্ত্ত হ’ই
সুনিশ্চিত সফলতা কল্পনা-চকুত।
হৰ্ষ-দীপ্ত নয়নেৰে কৰি নিৰীক্ষণ
সম্বুধি সতীৰ্থ-দল, বুলিলে সৎৰামে,—
“বন্ধুগণ! দিন-ৰাতি ৰাখিবা সজাগ
অন্তৰত সন্মুখৰ কৰ্ত্তব্য ভীষণ;
মিলিবাহি কালিল’ই ঠিক সন্ধিয়াতে
বুজি লবা সকলোৱে কৰ্ত্তব্য নিজৰ।
কিন্তু কথা সাৱধানে ৰাখিবা মনত,—
চ’উ দিশে চকু-কাণ চতুৰ মন্ত্ৰীৰ।
যদিহে পেটৰ কথা বিৰিঙে মুখত
সঙ্কল্প বিফল হ’ব হেৰাব জীৱন।
