এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
২০
অসম-সন্ধ্যা
দল-বল বৃদ্ধি কৰি হ’ই শক্তিমান,
সমতা লভিম যেবে মন্ত্ৰীৰ বলৰ,
তেতিয়া বাঢ়িম আগ, লভিম সুফল।
অযথা আগ্ৰহে মাত্ৰ মাতিব বিপদ।”
চিত্ৰসেনে ক'লে,-“ঠিক মোৰো সেয়ে মত।
জানি নিজ দুৰ্ব্বলতা, কিয় আগ বাঢ়ি
চগাৰ নিচিনা ক’ই মাতিম মৰণ?
প্ৰথমে বঢ়াওঁ আমি শকতি নিজৰ।
তাৰ পাচে জয়লাভ হলে সুনিশ্চিত,
বায়ুবেগে সম্মুখীন হ’ম বিপক্ষৰ।
লৰালৰি কৰি কিয় চপাওঁ বিঘিনি।”
"কি দিয়া ফুকন তুমি যুক্তি অৰ্থহীন?”—
মনসিন্ধু উঠি ক’লে ধৰি মুখ পাতি,
“মানিলে তোমাৰ কথা এই জীৱনত
নোৱাৰিবা কেতিয়াও উদ্দেশ্য সাধিব।
বাকে-তাকে ল'ই যদি বৃদ্ধি কৰোঁ দল,
অকাল প্ৰসব হ’ব গুপ্ত মন্ত্ৰণাৰ;
ফলত হেৰাব প্ৰাণ প্ৰসুতিগৃহত।
বাছিব লাগিব সঙ্গী অগ্নি-পৰীক্ষাৰে,
বাঢ়িব লাগিব আগ অতি সংগোপনে
ভুলি মৃত্যু-ভয়, অকল বিপক্ষ কিয়,
অলক্ষিতে অমৰাৰ অমৰ বৃন্দ।
নাই আৰু ৰ'বৰ সময়; কাৰ্য্যনাশ
হ'ব বিলম্বত।”
