এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬
অসম-সন্ধ্যা
জিলিৰ কঠুৱা মাত, ভেক-কলৰৱ
ফেঁচা-হুদু-ফেৰুৱাৰ বিকট চীৎকাৰ।
এনে সময়ত স’উ নগৰ প্ৰান্তত
ঢিমিকি জ্বলিছে এটি অলস প্ৰদীপ
সৎৰামৰ দ্বাৰৰুদ্ধ গৃহৰ কোণত।
সৎৰাম কুকুৰাচোৱা ভূতৰ পুতেক,
আশৈশৱ চন্দ্ৰকান্তসিংহৰ সুহৃদ,
কৰ্ণ-দুৰ্য্যোধন-প্ৰায় অভিন্ন হৃদয়।
চাৰিঙীয়া ফুকনৰ যাচি উচ্চপদ
স্বৰ্গদেৱে সৎৰামৰ বঢ়ালে সন্মান,
মচি দিলে জন্মগত চেঁকা নীচতাৰ;
অঙ্গৰাজ পাতি যথা ৰজা দুৰ্য্যোধনে,
সূতপুত্ৰ-অপযশ মচিলে কৰ্ণৰ।
শকুনিৰ কুটনীতি কুষ্ট বুদ্ধি ল'ই
সৎৰাম ৰজাৰ হ'ই পৰামৰ্শদাতা।
ঢালিব লাগিছে তীব্ৰ বিদ্ৰোহৰ বিষ
ৰজাৰ কাণত নিতে বিৰুদ্ধে মন্ত্ৰীৰ।
আজি এই মাজনিশা ল’ই সহচৰ,
ঘৰৰ চৌপাশে থই ৰখীয়া-পৰীয়া,
পাতিছে গুপুত মেল বিচাৰি উপায়
পূৰ্ণানন্দ অমাত্যৰ প্ৰাণ লবল’ই।
আসনত সৎৰামৰ বিশ্বাসী বান্ধব,—
জগধৰ দৈচুঙীয়া ব্ৰাহ্মণ-কুমাৰ,
মথনৰ পুত্ৰ বুদু ৰজাৰ লিগিৰা,
