এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০
অসম-সন্ধ্যা
কৰিব লাগিব তাক সমূলি নিৰ্ম্মূল।
কোন পথ আপোনাৰ হব মনোমত?”
ৰাজমাৱে ভয়ে ভয়ে দিলে সমিধান,—
“আপোনাৰ শাসনতে দেশৰ মঙ্গল,
অৱসৰ ল'লে ৰাজ্য হব অৰাজক,
নোৱাৰিব চন্দ্ৰকান্তে কৰিব শাসন।”
উত্তেজিত পূৰ্ণানন্দে শুনি দিলে মাত,—
“সেয়ে যদি হয়, পালিম কৰ্ত্তব্য মোৰ
এৰি দয়া-মায়া। ৰাজ্যৰ মঙ্গল-হেতু
হ'লে প্ৰয়োজন, অকল সৎৰাম কিয়,
ৰজাকো নমাম সিংহ-আসনৰ পৰা।”
সুদৃঢ় বচন শুনি প্ৰধান মন্ত্ৰীৰ
আশঙ্কাত ৰাজমাও হ’ল বিবৰণা,
উঠিল কঁপনি গাত; সানুনয়ে ধীৰে
মন্ত্ৰীৰ হাতত ধৰি বুলিলে বচন—
“ডাঙৰীয়া! আপুনিয়ে ৰক্ষক ৰজাৰ,
ৰাখক যিদৰে পাৰে পতনৰ পৰা।
দোষীক বিহক দণ্ড দোষৰ জোখাৰে,
নাসাঙোৰে যেন মোৰ অজ্ঞান পুত্ৰক,
কাতৰে হাতত ধৰি কৰিছোঁ মিনতি
অকস্মাৎ শুনা গল পদৰ শবদ,
দেখা গ'ল চন্দ্ৰকান্ত আহিছে সোমাই,
হাতত হেংদান ল’ই উগ্ৰমূৰ্ত্তি ধৰি।
গজি উঠিল দেখি দৃশ্য সন্মুখৰ,—
