এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬৮
অসম-সন্ধ্যা
নোৱাৰিৰে কলিবৰে জিনিব শত্ৰুক,
ক্লান্ত হ’ই বন্দী হ’ল মানৰ হাতত।
চন্দ্ৰকান্তসিংহ গ’ল গুৱাহাটীল’ই
ৰ'ল তাতে অনিশ্চিত ভাবি ভবিষ্যৎ।
মিঙ্গিমাহা তিলোৱাই লভি যুদ্ধ-জয়,
ল’বল’ই সিংহাসন মাতিলে ৰজাক,
যাচি পুনু সবিনয়ে মিত্ৰতাৰ হাত।
নামানিলে চন্দ্ৰকান্তে, নাহিল উলটি,
নোৱাৰিলে তিলোৱাক কৰিব বিশ্বাস।
তেতিয়া আদেশ আনি ব্ৰহ্ম-নৃপতিৰ
তিলোৱাই–জ্যেষ্ঠভ্ৰাতা হেমো কুৱঁৰীৰ
যোগেশ্বৰ কোৱঁৰক তুলিলে পাটত।
বাছি দিলে পাত্ৰ-মন্ত্ৰী নিজা বাছনিৰে
প্ৰবৰ্ত্তালে শাসনৰ নতুন বিধান।
ৰজাৰ চিনাকি ৰ’ল সিংহাসনখনি,
শাসন-কৰ্ত্তৃত্ব ৰ’ল মানৰ হাতত।
