পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/১৭৪

১৬৬

অসম-সন্ধ্যা

---

“বডোয়াফা ব্ৰহ্মৰাজ হ’ল স্বৰ্গবাসী,
নিজৰ সুযোগ্য নাতি, ৰাজবংশধৰ
বাগ্যিডোৱা কোঁৱৰক অৰ্পি ৰাজ্যভাৰ।
বাগ্যিডোৱা নৃপতিয়ে বহু দিন ধৰি
নাপাই বাতৰি একো স্বৰ্গদেৱতাৰ
ভয় কৰি, কি জানিব মিলিছে বিঘিনি,
পঠিয়ালে সৈন্যদল বাৰ্ত্তা ল’বল’ই
মিঙ্গিমাহা তিলোৱাৰ পৰিচালনাত।
পঠিয়ালে অলঙ্কাৰ যোগ্য আপোনাৰ,—
সৌজন্য নিদৰ্শন, প্ৰীতি-পৰিচয়।
কিন্তু দেখি ৰুদ্ধ পথ সৈন্য সমাবেশ,
বুজিলোঁ কৰিছে ভুল স্বৰ্গদেৱতাই,
পৰম মিত্ৰৰ প্ৰতি ৰাখি শত্ৰুভাব।
কৰিলে ভুলতে ভুল সেনায়ো আমাৰ
শোচনীয় দুৰ্ঘটনা হঠাতে ঘটাই।
যিবা হোক, ইমানতে এৰি অবিশ্বাস,
দৃঢ় কৰি মিত্ৰতাৰ শিথিল বন্ধন,
সুমৰি পূৰ্ব্বৰ প্ৰীতি কৰক গ্ৰহণ
বাগ্যিডোৱা নৃপতিৰ প্ৰীতি-উপহাৰ।”
 শুনি ক’লে স্বৰ্গদেৱে,–“মিত্ৰতাৰ কথা
ছলনাৰে পতালৰ হত্যাৰ পাচত
ক’লেও সহস্ৰমুখে, নকৰোঁ বিশ্বাস।
নকৰোঁ গ্ৰহণ মই কোনো উপহাৰ,
কদাপি নিদিওঁ ধৰা আপোন ইচ্ছাত