এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬২
অসম-সন্ধ্যা
তোমাকে অৰ্পিলোঁ ভাৰ গড় নিৰ্ম্মাণৰ।
ইদৰে মাৰিবা গড় কোঁঠ-বুৰুজেৰে
ৰয় যেন চিৰকাল দুৰ্ল্লঙ্ঘ্য শত্ৰুৰ;
গড়তে আমাৰ জয় কৰি যুগমীয়া
বন্ধা হলে থ’বা তাৰ নাম জয়পুৰ।”
ৰজাৰ আদেশ পাই ওলাল পতাল;
হজুৱা, বনুৱা, সেনা ল’লে যত লাগে,
ল’লে বহু অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ, ভোজন-সম্বল,
নিজৰ আহিলা-পাতি, লগুৱা-লিগিৰী,
আসন, বসন, দ্ৰব্য ভোগ-বিলাসৰ।
আৰু যিবা প্ৰয়োজন ল’ই ইচ্ছামতে,
ভাৰ্য্যাক সঙ্গিনী কৰি শুভ মুহূৰ্ত্তত
কৰিলে পতালে যাত্ৰা যথা স্থানল’ই।
দীঘলী ঘাটত গ’ই সাজিলে বাহৰ,
সভাৰ্য্যে বসতি ল’লে কৰি আড়ম্বৰ।
পতালৰ অনুজ্ঞাত বনুৱাৰ দলে
চোঙালে দুৰ্জ্জয় গড় কাটি ঘন বন;
কৰিলে নিৰ্ম্মাণ নিতে সম্ভব যিমান।
দিনৰ দিনটো চাই বনুৱাৰ কাম,
বোৱাই মূৰৰ ঘাম আহে যেবে ঘূৰি
পতাল গড়ৰ পৰা দিনৰ শেহত,
দুৱাৰ-দলিত দুটি সতৃষ্ণ নয়ন
প্ৰতীক্ষাত অধৰৰ জেউতি চৰাই,
ধৰা দিয়ে পতালৰ লুব্ধ নয়নত
