এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৫
অষ্টাদশ সৰ্গ
তেওঁকেই ৰুচিনাথে ভাবি যোগ্যজন,
পাতি ঘাই সেনাপতি সমৰ্পিলে ভাৰ
খেদাবৰ হেতু শত্ৰু অসমৰ পৰা।
গগৈয়ে আনন্দচিত্তে ল’ই কাৰ্য্যভাৰ,
পূৰ্ণ উদ্যমেৰে কৰি পূৰ্ণ আয়োজন,
কৰিলে সসৈন্যে যাত্ৰা শত্ৰু-অভিমুখে।
অভিযান-বাৰ্ত্তা পাই বৰফুকনৰ,
ভাগ কৰি মানসেনা ৰ’ল এভাগেৰে
নিজে হ’ই আলুংমিঙ্গি নগৰ-ৰখীয়া,
বজু ফায়া, সজাতিক ল’ই অনুচৰ।
মোমায়ে কৰিলে যাত্ৰা ল’ই বাকীভাগ,
চেকক লগত ল’ই বিপক্ষে শত্ৰুৰ।
বাটতে দিলেহি যোগ মটক সেনাই॥
দিনে দিনে আয়তন বঢ়াই সেনাৰ,
দিনে দিনে জয় আশা কৰি দৃঢ়তৰ,
চাপিল মোমাই গ’ই কলঙৰ কাষ;
দেখি সুৰক্ষিত স্থান ৰ’ল কোঁঠ মাৰি।
শুনি শত্ৰু আগমন, খাগৰীজানত
কোঁঠ মাৰি, বেহু পাতি হিল’ই সজাই,
খালচীক পাতি নেতা হিল’ইদাৰীৰ,
গগ’ই অপেক্ষা কৰি ৰ'ল শত্ৰুল’ই,
সাজু হ’ই কলঙৰ উত্তৰ পাৰত।
সুযোগ অপেক্ষা কৰি কে’বাদিনল’ই।
ৰ’ল দুয়ো দল সেনা দুকাষে নদীৰ,
