পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/১৬১

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৫৩
অষ্টাদশ সৰ্গ

শুনি পলায়ন বাৰ্ত্তা বিপক্ষ দলৰ,
আলুংমিঙ্গি লগই দিচ’ই কোঁঠত।
নিৰ্বাসন বিবৰণ শুনি সবিশেষ
চন্দ্ৰকান্ত নৃপতিৰ, নল’ই বিশ্ৰাম,
সুসজ্জিত ৰাজযোগ্য যান-বাহনেৰে
ৰজাক ৰিচাৰি গ'ল সসৈন্যে মোমাই।
অতিক্ৰমি বহুপথ, ভাঙি হাবি-বন,
তৰাতলী অৰণ্যত, জীৰ্ণ কুটীৰত
মোমায়ে দৰ্শন পালে স্বৰ্গদেৱতাৰ,-
ভস্মৰ স্তূপত যেন স্বৰ্ণ কণ্ঠহাৰ।
যথাৰীতি ৰাজযোগ্য সম্মান জনাই,
বিবৰি সকলো বাৰ্ত্তা যুদ্ধ-বিগ্ৰহৰ,
ৰণভঙ্গ বিপক্ষৰ, উদ্দেশ্য নিজৰ,
পুলকিত ভূপতিক সদলে আদৰি,
তুলিলে মোমায়ে আনি সজ্জিত ঘোৰাত;
নিজ হাতে ৰাজ-ছত্ৰ ধৰিলে শিৰত।
আগুৱালে সমদলে আবেগ-অধীৰ,
স্বৰ্গদেৱ কোঁঠল’ই ধীৰ গতি ধৰি।
ৰাজমাও, ৰাজপত্নী, ৰজাৰ ভগিনী
দাসী-পৰিবৃতা হ’ই উঠিল দোলাত।
আগতে জাননী পাই আলুংমিঙ্গিয়ে
পঠালে এদল সৈন্য বাদ্য-ভণ্ড-সহ,
ৰজাক দূৰৰে পৰা আদৰিবল’ই।
সৈন্যদলে যথাযোগ্য সম্ভ্ৰম জনাই,