পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/১৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অসম-সন্ধ্যা

জাতীয় জীৱন নব কৰি উদ্বোধন,
গৌৰৱ-মণ্ডিতা কৰি বিশ্বৰ বুকুত
তুলিস অসমা মোৰ জননী অসম;
উঠিব বাস্তব হ’ই সোণালী সপোন।
কিন্তু মোৰ নুপূৰিল মনৰ কামনা,
নোৱাৰিলো মতি-গতি লৰাব ৰজাৰ;
নুবুজিলে এতিয়াও কৰ্ত্তব্য নিজৰ।
এতিয়াও দিন-ৰাতি নীচ সঙ্গী ল’ই,
নিমগন পূৰ্ব্বৱৎ নীচ আমোদত।
ভূতৰ পুতেক হ’ল কলি ভূপতিৰ;
নোৱাৰিলোঁ যত্ন কৰি ঘটাব বিচ্ছেদ।
ফুকনৰ পদ পাই, পাহৰি অতীত,
উন্মত্ত সৎৰাম আজি পদমৰ্যাদাত;
তাতে পুনু লাই পাই স্বৰ্গদেৱতাৰ,
জঁপিয়াবলই চাই মোৰ গলল’ই,
সাহ কৰে লবল’ই সেৱা মোৰ পৰা।”
শুনি ক'লে ৰাজমাৱে আচৰিত হই,—
“সঁচা নে ই কথা? কিহত প্ৰমাণ পালে?
পূৰ্ণানন্দে ক'লে,—“আজি বিশেষ কামত
সাক্ষাৎ বিচাৰি গলোঁ স্বৰ্গদেৱতাৰ;
দেখিলোঁ নিমগ্ন ৰজা নীচ আমোদত
বহুৱাই সৎৰামক নিজৰ লগত।
দেখি দৃশ্য হইছিল বিদ্ৰোহী অন্তৰ;
তথাপি দমাই, তাক, গুণি আগ পিচ,