এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৩৪
অসম-সন্ধ্যা
“চুবাদাৰ! চোৱা ভাবি থাকিলে বন
মানৰ অবাধ গতি থাকিব সদায়;
কঢ়িয়াব বাৰে বাৰে দেশৰ সম্পদ,
উদং কৰিব তলি ৰাজ-ভঁৰালৰ।
নাপালে ঈপ্সিত ধন কিবা ছলনাৰে
সিংহাসন-সহ ৰাজ্য কৰিব লুণ্ঠন।
বদনৰ তিৰোভাবে মানৰ পথত
তোমাকো শকতি দিব বাধা জন্মবৰ,
অসমৰ স্বাধীনতা ৰক্ষা কৰিবৰ।
তুমি শিখ, তুমি যোদ্ধা, তুমি শক্তিমান
অসম সাহসী বুলি আৰ্জ্জিছা সুনাম;
দুগুণে উজ্জল কৰাঁ খিয়াতি তোমাৰ
দেশদ্ৰোহী বদনৰ তেজৰ বোলেৰে,
নাম ৰাখাঁ বুৰঞ্জীত যুগমীয়াক’ই।
ৰূপচিঙে ক'লে,-“ৰাখি হিয়াত বিশ্বাস,
বীৰ বুলি যদি মোক ধৰিছে লেখত,
বীৰৰ কাৰ্য্যত মোক নকৰি নিয়োগ,
খোজে কিয় দিব ছাপ কাপুৰুষতাৰ?
নোৱাৰিম কোনোমতে পালিব আদেশ,
বিচাৰক অন্য জন, ক্ষমিব দাসক।”
ৰাজমাৱে পুনৰ্ব্বাৰ ক'লে দৃঢ়স্বৰে,
“চুবাদাৰ! অনুৰোধ নাৰাখিলা মোৰ;
শুনা তেন্তে এইবাৰ আদেশ কঠোৰ,-
দিলোঁ যিবা কাৰ্য্যভাৰ কান্ধত তোমাৰ
