এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৩০
অসম-সন্ধ্যা
হঠাৎ সভয়ে ক'লে কথাৰ মূৰত,—
"সমস্ত দেশৰে আজি সম্পদ-বিপদ
যোঁটা আছে পিতাৰাৰ ভাগ্যৰ লগত,
কিন্তু মোৰ জাগি আছে আশঙ্কা মনত,
—অকাৰণ বৈৰী বহু আছে পিতাৰাৰ,
কোনে জনে কিবাৰূপে কিবা অমঙ্গল
হঠাৎ ঘটাই যদি মন্ত্ৰী ফুকনৰ,
তেনেহ'লে অসমৰ মিলিব মৰণ
আঠো প্ৰহৰতে যেন থাকে সাৱধানে।”
পিয়লীয়ে হহি ক'লে—“নিশ্চিন্ত থাকক
পিতাৰ নিমিত্তে নাই ভয়ৰ কাৰণ।
যথেষ্ট পিতাৰ গাত আছে তেজবল,
সদায় লগত থাকে শাণিত কৃপাণ।
তাৰ ওপৰত আছে মন্ত্ৰপূত বিৰি,
শকতিত অতীতৰ স্যমন্তক মণি;
অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ একোৱেই নোৱাৰে ভেদিব,
কোনো অৱস্থাতে ক'তো নিমিলে বিঘিনি।
ৰা'জমাৱে ক'লে,-“চিন্তা তথাপি নাতৰে
নিশ্চয় শয্যাত বিৰি থয় সোলোকাই;
তেতিয়া গোপনে শত্ৰু চাপে যদি কাষ,
কিদৰে কৰিব ৰক্ষা নিজৰ জীৱন?"
পুনৰ্ব্বাৰ হাহি মাৰি ক'লে পিয়লীয়ে,⸺
“ৰাজমাও দেউতাৰ ভাবনা অলীক,
পিক পিতাৰ স্বাৰ্থ নালাগে বুজাব।
