এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৮
অসম-সন্ধ্যা
পালেহি চৰাইদেউ বিজয়ী বদন।”
শুনি হ’ল পূৰ্ণানন্দ উন্মাদৰ দৰে,
বিকাৰত ৰক্ত চক্ষু ৰক্তজবা-প্ৰায়,
ভ্ৰূকুটি-কুটিল নেত্ৰ, বিকৃত বদন।
বিকৃত স্বৰেৰে ক'লে,—“যাম ৰণল’ই
নিজে আজি; নৰাধম কুলৰ কলঙ্ক
বদনক হত্যা কৰি আপোন হাতেৰে,
বুকু ছিৰি উলিয়াই হৃৎপিণ্ড তাৰ,
খণ্ড খণ্ড কৰি মাংস ল'ম প্ৰতিশোধ।”
—তুলি ল'লে তৰোৱাল উত্তেজিত হই,
ৰাখিব খুজিলে ধৰি পৰীয়াসকলে;
সভয়ে বুজনি দিলে বেজবৰুৱাই।
পূৰ্ণানন্দে হকা-বধা একোকে নামানি,
ক’লে উত্তেজিত হ’ই,—“অসম্ভব কথা।
চেনেহৰ জন্মভূমি ল’বহি শত্ৰুৱে
আৰু মই পৰি ৰ'ম শীতল পাটীত!
নোৱাৰে কদাপি হ’ব, যাম ৰণল’ই।”
—দেহৰ সমস্ত শক্তি কৰি একেলগ,
একে ডেৱে শয্যা এৰি নামিল ভূমিত;
ঘূৰাই শাণিত অসি হ’ল অগ্ৰসৰ;
নহল সাহস কাৰো কাষ চাপিবৰ॥
কিন্তু ই নিৰ্ব্বাণমুখী আলো প্ৰদীপৰ;
ক্ষন্তেক পিচতে হ’ল অচল চৰণ;
থৰকবৰক দেহে শক্তি হেৰুৱাই
