দণ্ডৱতে ৰ’ল কৰি প্ৰতীক্ষা আদেশ।
পূৰ্ণানন্দে দেখি ক’লে,-“শুনা ৰাজখোৱা,
আহিছে স্বদেশদ্ৰোহী পাষণ্ড বদন
মানৰ সাহায্য ল’ই, ৰাজ্য ল’বল’ই,
পাইছেহি ঘিলামৰা পাইছোঁ বাতৰি।
ভাবিছিলোঁ তাক মই নিজ হাতে ধৰি,
পাপৰ জোখাৰে কৰি শাস্তিৰ বিধান
দেখুৱাম পৰিণাম দেশ-দ্ৰোহিতাৰ।
কিন্তু মোৰ দুৰদৃষ্ট! ৰলোঁ বন্দী হই,
বঢ়াই শত্ৰুৰ তেজ,নৰিয়া-পাটীত।
সিকাৰণে যোগ্য বুলি তোমাৰ কান্ধত
সমপিলোঁ বদনক ধৰিবৰ ভাৰ।
যোৱাঁ তুমি অবিলম্বে শত্ৰু-অভিমুখে
সুশিক্ষিত সুসজ্জিত সেনাদল ল’ই,
যুঁজি সিংহ-বিক্ৰমেৰে, দলি শত্ৰুদল,
আনি দিয়াঁ বদনক বধ্য পশু যেন
বন্দী কৰি সন্মুখত মোৰ। আৰু শুনা,⸺
কৰি যদি অৱহেলা নিজ কৰ্ত্তব্যত
নোৱাৰা সাধিব কাম, নাহিবা উলটি।
ৰাখিবা মনত, দিওঁ পুনু সোৱঁৰাই⸺
ৰণত বিমুখ হ'লে নিশ্চিত মৰণ।’’
মন্ত্ৰীৰ আদেশ মানি, নকৰি পলম,
বিৰাট বাহিনী ল’ই, কৰি জয়ধ্বনি,
কৰিলে গগৈয়ে যাত্ৰা শত্ৰু-অভিমুখে।
