এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৬
অসম-সন্ধ্যা
এৰি স্বৰ্গদেৱতাক বিপদ-সিন্ধুত।
অহা নাই নিজল’ই আশ্ৰয় বিচাৰি;
আহিছোঁ প্ৰাৰ্থনা ল’ই স্বৰ্গদেৱতাৰ
বিচাৰি সৈন্যৰ বল, উদ্ধাৰিবল’ই
নৃপতিক অমাত্যৰ বন্ধনৰ পৰা।
জীবনৰ ব্ৰত মোৰ কৰিছোঁ ঠাৱৰ,—
পাৰোঁ যদি উদ্ধাৰিম স্বৰ্গদেৱতাক
নোৱাৰিলে কৰি ল’ম মৰণ বৰণ।
একে শ্যান জাতি গুৰি মান-আহোমৰ,
সিকাৰণে স্বৰ্গদেৱ ভ্ৰাতৃ আপোনাৰ।
উদ্ধাৰৰ ভাৰ ল’ই বিপন্ন ভ্ৰাতৃৰ,
কৰে যদি অভিযান আত্মীয় ভাবত,
পবিত্ৰ কৰ্ত্তব্য হ’ব পৰম মিত্ৰৰ;
নোৱাৰে লাগিব তাত শত্ৰুতাৰ চেঁকা।”
ক্ষন্তেক নিৰলে থাকি ক’লে নৃপতিয়ে,—
“আপুনি যে ৰাজদূত কি তাৰ প্ৰমাণ?
নাই মুদ্ৰা, নাই কোনো লিপি ভূপতিৰ,
নাই কোনো নিদৰ্শন সমৰ্থনকাৰী
ৰজাৰ নামত কৰা গুৰু প্ৰস্তাৱৰ।
বিবৃতিয়ে আপোনাৰ ব্যক্তিগতভাবে
প্ৰতীতি জন্মাব পাৰে, কিন্তু সমৰ্থন
নোৱাৰে কদাপি পাব ৰাজনৈতিকৰ।
মুখৰ কথাকে মানি নল’ই প্ৰমাণ,
