এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৫
দ্বাদশ সৰ্গ
উপবিষ্ট যাৰ যেনে মৰ্য্যাদা পদৰ।
বদন প্ৰবিষ্ট হ’ই, চাই শোভাৰাশি,
ধীৰে ধীৰে সম্মুখীন হ’ই নৃপতিৰ
নিবেদিলে শ্ৰদ্ধাঞ্জলি অভিবাদনৰ।
কৰি প্ৰীতি-সম্ভাষণ, প্ৰদানি আসন,
সুধিলে ৰজাই ক্ৰমে কুশল-মঙ্গল
বদনৰ, ৰজাৰ, ৰাজ্যৰ, অসমৰ
মিত্ৰ-কুটুম্বৰ। অভিপ্ৰায় সাক্ষাতৰ
সুধিলে শেহত। বদনে বিবৰি ক'লে
নিজৰ কাহিনী,প্ৰধান মন্ত্ৰীৰ গ্লানি,
ক’ইছিল কুৱঁৰীক পূৰ্ব্বতে যিদৰে।
শুনি হ’ল ভূপতিৰ হৃদয় বিকল,
বলে ধাৰ খৰস্ৰোতে সমবেদনাৰ।
অন্তৰৰ অনুভূতি প্ৰকাশি বাক্যত,
বুলিলে ৰজাই,-“পালোঁ বৰ দুখ শুনি
দুৰৱস্থা অসমৰ, অবস্থা মিত্ৰৰ।
নহ’ব উচিত কিন্তু সৈন্যৰ প্ৰেৰণ
তথাপিও শত্ৰুভাবে মিত্ৰ-ৰাজ্যল’ই।
সিহেতু প্ৰস্তাব মোৰ এৰি দ্বেষ-ৰোষ,
ব্ৰহ্মকে স্বদেশ কৰি যাপক জীৱন;
যোগ্যস্থান পাব মোৰ বিশাল ৰাজ্যত।”
বদনে উত্তৰ দিলে,-“নহয় ৰাজন,
নহয় সম্ভব মোৰ ব্ৰহ্মত নিবাস,
নিজৰ স্বাৰ্থত মজি পাহৰি স্বদেশ,
